آنگاه که رکن اوّل شکست، هنگام خیانت شیطان رسید.
ان زمان که از در و دیوار خانه ی وحی آتش شعله می کشید،
بانوی بهشتیان بر خاک نشست، چنگ زده بر کمربند پدر خاک.

باور کن، این خاک بود که قیامت را عقب انداخت؛
وگرنه فرو افتادن چندین و چند باره ی زانوی حیدر کرّار بر زمین
وقتی که شنید فاطمه(سلام الله علیها) رحلت کرده است،
زمین را می شکافت، کوه ها را می گسیخت،
اقیانوس را شعله ور می ساخت.

خاک، مَحرم آن روزها بود.
فاطمه(سلام الله علیها) را در بر گرفت؛
بی آنکه نشانی از او بدهد.
او آخرین سخنان علی(علیه السلام) را،
وقتی که صورت بر گور همسر نهاده بود و نمی خواست برخیزد،
شنید.
گویی بعد از آن همه همراهی و پیوستن و آویختن

به علی(علیه السلام) در انتها
فاطمه(سلام الله علیها) همابوتراب شده بود...